Lëkura e peshkaqenit do të përdoret për shërimin e plagëve dhe rigjenerimin e indeve
Studiuesit dhe praktikuesit e biomjekësisë dhe bioteknologjisë kanë qenë prej kohësh të interesuar për përfitimet e mundshme terapeutike të lëkurës së peshkaqenëve.
Pavarësisht se lëkura e peshkaqenit nuk ka asnjë veti shëruese “magjike”, biologjia e këtyre kafshëve është objekt studimi për përdorimin e saj në shërimin e plagëve dhe rigjenerimin e indeve.
Hulumtimi i ri kërkon të eksplorojë vetitë e tij medicinale për aplikim të mundshëm në produktet medicinale. Një nga arsyet e interesimit për lëkurën e peshkaqenit është fakti se disa lloje të këtyre kafshëve kanë lëkurë me veti natyrale antibakteriale. Këto karakteristika mund të zvogëlojnë mundësinë e infektimit të plagës duke parandaluar ose penguar rritjen e baktereve të rrezikshme në sipërfaqen e lëkurës.
Deri më tani, teksturat e lëkurës së peshkaqenëve janë përdorur për të zhvilluar veshje për plagë dhe produkte mjekësore me kolonizim të reduktuar bakterial dhe veti të përmirësuara të rigjenerimit të indeve. Për të kuptuar mekanizmat e këtyre cilësive antibakteriale dhe për të eksploruar aplikimin e tyre të mundshëm në krijimin e materialeve antimikrobiale shtesë për përdorim mjekësor, nevojiten më shumë kërkime.
“Biologjia molekulare e peshkaqenëve është unike. Një peshkaqen nuk është thjesht një peshk tjetër që noton përreth, këto kafshë kanë biologji unike dhe ndoshta kanë shumë aplikime biomjekësore te njerëzit që mund të shfrytëzohen. Kur bëhet fjalë për mucinën, përbërësin kryesor të mukusit, mund të imagjinohet një shumëllojshmëri trajtimesh për kujdesin e plagëve aktuale që mund të zhvillohen”, tha profesori i dermatologjisë Jakob Wikström i Institutit Karolinska në Suedi.
Ai dhe ekipi i tij kryen kërkime mbi peshkaqenin gjembaç (Squalus acanthias) dhe specie të tjera peshqish kërcorë për të fituar njohuri në biokiminë e lëkurës së këtyre kafshëve.
Lëkura e peshkaqenëve ka një shtresë jashtëzakonisht të hollë mukusi që është kimikisht e ndryshme nga ajo e peshqve të tjerë kockor. Kjo është për shkak se mukoza e peshkaqenit është pothuajse neutrale në përbërjen kimike dhe më pak acid se mukoza e disa gjitarëve, përfshirë njerëzit.
Hulumtimi është revolucionar, por ende nuk dihet se cilat do të jenë rezultatet përfundimtare.
Duhet mbajtur parasysh se lëkura e peshkaqenit nuk është një burim i drejtpërdrejtë i terapive mjekësore edhe pse mund të përmirësojë vetitë antibakteriale dhe kapacitetin e rigjenerimit të indeve. Qëllimet kryesore të hulumtimit janë të kuptohen mekanizmat dhe karakteristikat bazë që e dallojnë lëkurën e peshkaqenit nga speciet e tjera, si dhe të eksplorojë përdorimet e mundshme në mjekësi dhe industri të tjera biomjekësore.
“Kafshët që janë evolucionarisht larg nesh mund të na japin ende informacione të rëndësishme që janë të rëndësishme për njerëzit,” përfundon Wikström.
