Udhëheqja politike mbi demokracinë, populizmin dhe njerëzit në Kosovë
Mr.Ali Hertica
Është kurioze që populistët pretendojnë se janë ata që dëgjojnë njeriun në rrugë dhe se e ashtuquajtura “elita politike”, partitë tradicionale, pasi humbasin, marrin përsipër si një nga shkaqet kryesore të humbjes së tyre. Ku janë liderët tanë politikë emocioni njerëzor, në çfarëdo forme, është fokusi i ri, cilido qoftë ai emocion, si frika, entuziazmi, trishtimi, ..që, për mendimin tim, i kushtojnë shumë vëmendje fakteve spektakolare, le të themi të ngarkuara emocionalisht, si sulmet, banditizmi, etj. k) libra elektronikë të kohës sonë. Dhe sigurisht që shumica e njerëzve e duan këtë. Një incident i fundit që u raportua në shtyp ilustron shumë mirë se njerëzit kërkojnë emocion/ndjesi. Për shembull, ishte një aksion i policisë në të cilin ata që shkaktuan bllokime trafiku u gjobitën sepse po konsumonin me padurim një aksident në korsinë tjetër. Ose me fjalë të tjera, problemet e tyre ishin më pak të rëndësishme (duke shkaktuar bllokim trafiku) sesa spektakli në anën tjetër të rrugës, çdo gjë ndodh shumë më shpejt (lexo më sipërfaqësisht) se më parë dhe kjo do të thotë se koha për të dhënë sfondin, kontekstin, nuk është më aty. Si rezultat, komunikohet vetëm maja e ajsbergut të informacionit dhe 90% poshtë nuk arrin kurrë tek njeriu në rrugë. Për më tepër, njeriu në rrugë është vetëm pjesërisht i interesuar për faktet, por interesohet akoma më shumë për emocionin që u mungon vetë për shkak të stilit të jetesës që adoptojnë dhe detyrohen nga një shoqëri komplekse.
Veprimet jokonsistente të njerëzve në përgjithësi. Sjellja njerëzore është kryesisht rezultat i emocioneve dhe shumë më pak i fakteve. Ata jo vetëm që dëgjojnë atë që u pëlqen të dëgjojnë, por gjithashtu harrojnë shpejt dhe ruajnë vetëm ato më të bujshmet. Shpesh ka një botë ndryshimi midis premtimeve të bëra gjatë një fushate zgjedhore dhe realitetit eventual. Por po, ai realitet del në sipërfaqe vetëm shumë kohë më vonë dhe deri atëherë shumica e njerëzve tashmë e kanë harruar atë që i parapriu. Sot janë sulmet terroriste të fanatikëve, të ashtuquajturit fanatikë por edhe feja e re e klimës ku ideali ngatërrohet me rrugën drejt tij.
Mungojnë “udhëheqësit” e vërtetë. Çfarë është një udhëheqës i vërtetë është e vështirë të përmblidhet në disa paragrafë, por një shpjegim i shkurtër më duket i dobishëm. Një lider nuk është i tjetërsuar nga bota që ai ose ajo drejton. Kjo do të thotë se ai/ajo duhet të dijë se çfarë po ndodh (emocioni), por mbi të gjitha duhet të shpjegojë pse vendos diçka. Ky është respekti themelor për të gjithë njerëzit nën atë udhëheqës. Nëse disa komunikime janë shumë gjithëpërfshirëse ose shumë të vështira, i takon liderit t’i japë ato mesazhe në detaje më të mëdha se të tjerët. Njerëzit kanë të drejtën dhe cilësitë për të kuptuar çdo vendim nëse u jepet sfondi i nevojshëm. Elita politike po dështon në këtë, sepse mendon se të gjithë e dinë se për çfarë bëhet fjalë. Populistët, të cilët në këtë aspekt mund të jenë më të afërt me njeriun në rrugë dhe prandaj flasin të njëjtën gjuhë, gjithashtu dështojnë sepse abuzojnë me pozitën e tyre duke manipuluar, thonë atë që njeriu në rrugë dëshiron të dëgjojë. Është e vërtetë që ne të gjithë jemi shumë të vetëdijshëm se në një shoqëri gjithnjë e më komplekse, populistët kanë detyrën më të thjeshtë këtu duke dërguar gjithçka në botë në një mënyrë si slogani, dhe mediat sociale janë një medium i përsosur për këtë, sepse ato mund të arrijnë tek të gjithë. dhe nuk ka pothuajse asnjë ndërveprim/verifikim ndodh.
Për shkak të kompleksitetit të shoqërisë, vetëdija jonë është shumë e kufizuar dhe se izolimi/tëhuajsimi është pikërisht ajo që populistët përfitojnë. Ato elemente që ndodhin vetëm në botën e përditshme të njerëzve zmadhohen dhe u jepet një dimension emocional. Gjithçka tjetër mbetet e panjohur (tëhuajsimi) dhe edhe nëse duhej të arrinte tek shumica e njerëzve, shpellaDemokracia, siç e shpikën dikur grekët e mençur, sigurisht që e ka ende vlerën e saj, por… Sot duhet një model i ri, në të cilin duhet të kapërcehen dobësitë e lartpërmendura brenda shoqërisë sonë aktuale. Platformat qytetare që po shfaqen aty-këtu mund të ofrojnë drejtim në këtë drejtim, pavarësisht nga partitë. Njerëzit mblidhen, diskutojnë të gjitha problemet me bazën. Rezultatet e të gjitha atyre entiteteve më të vogla mblidhen së bashku në një shkallë më të madhe dhe kështu me radhë derisa i gjithë kombi të jetë në gjendje të bëjë gjënë e tij, pavarësisht nga ideologjitë e krahut të majtë apo të djathtë. A nuk do të ishte shumë më mirë se disa javë fushata zgjedhore thjesht oportuniste nga partitë e ndryshme përmes të gjitha llojeve të mediave që nuk janë as të aksesueshme për disa? Dhe pastaj ajo një ditë kur duhet votuar i vetmuar dhe i vetëm në kabinë, i pushtuar nga të gjitha gjërat që janë orkestruar paraprakisht nga partitë politike. Në atë moment do t’i riktheheshit emocioneve (lexo thjeshtësisë) për më pak.
Ky nuk është një rikthim në një shoqëri të shtresuar, por një reduktim i kompleksitetit dhe perversitetit pa humbur përmbajtjen. A nuk është kjo absolutisht e nevojshme duke pasur parasysh kompleksitetin dhe të gjitha kanalet e çoroditura të informacionit që pushtojnë dhe mashtrojnë njerëzit? Në fund të fundit, njeriu në rrugë ka një mendim, por dikush duhet ta lidhë atë mendim me opinione të tjera dhe kjo më duket e mundur vetëm përmes liderëve të mirë. Në biznes ky quhet komunikim “nga poshtë lart”. Kjo e shoqëruar me një vizion të shëndetshëm të shoqërisë ndoshta mund të zëvendësojë cirkun aktual politik.
