Anëtarësimi i Ukrainës në NATO do të garantonte paqen në Europë
Nga Dalibor Rohac, The Spectator
Edhe pse mbështetja e Perëndimit për përpjekjet mbrojtëse të Ukrainës vazhdon e pandërprerë, muaji i mjaltit mes Kievit dhe madje edhe aleatëve të tij më të vendosur ka përfunduar.
Në një intervistë të fundit, këshilltari i Presidentit Zelensky, Mykhailo Podolyak, tha se Ukraina e sheh Poloninë si mikun e saj të ngushtë deri në fund të luftës. Më pas, shtoi ai, do të fillojë konkurrenca mes vendeve.
Deklarata, e cila u vu re menjëherë nga propaganda ruse si provë e një thyerjeje në marrëdhëniet kyçe të Ukrainës, rezultoi më pas në një grindjeje midis Varshavës dhe Kievit për ndalimin e importeve të grurit ukrainas në Poloni, raporton abcnews.al.
Politika do të qëndrojë në fuqi të paktën deri në mes të shtatorit, edhe pse infrastruktura e eksportit detar të Ukrainës po shkatërrohet nga bombardimet ruse.
Anëtarësimi në NATO për Ukrainën do të ishte kryesisht një mënyrë për të menaxhuar ngritjen e një fuqie të re europiane.
Protestat ukrainase kundër ndalimit bënë që Marcin Przydacz, sekretar i shtetit të vërë në dyshim mirënjohjen e Ukrainës për mbështetjen e Polonisë. Si hakmarrje, Kievi thirri ambasadorin e Polonisë, një nga diplomatët e paktë perëndimorë që kishte mbetur në qytet në ditët e para të pushtimit rus.
Në realitet, nuk ka asgjë në thelb të gabuar në lidhje midis midis Ukrainës dhe fqinjëve të saj, të nxitura nga interesa divergjente.
Megjithatë, është e rëndësishme që Ukraina të përfshihet sa më shpejt të jetë e mundur në strukturat politike të krijuara posaçërisht për të menaxhuar tensione të tilla: NATO dhe BE.
Nga këndvështrimi i Polonisë dhe vendeve të ngjashme, Ukraina ka qenë prej kohësh një lloj gropë e zezë, e rëndësishme vetëm si një vend transit për naftën dhe gazin rus, raporton abcnews.al
Megjithatë, sot po bëhet një komb me vetëbesim, i armatosur rëndë, i cili ka marrë vëmendjen e botës duke poshtëruar (gjoja) ushtrinë e dytë më të madhe në botë.
Sapo lufta të marrë fund, Ukraina pa dyshim do të përpiqet të prezantohet si një destinacion tërheqës për investime të huaja, duke joshur me projekte të reja larg vendeve si Polonia, Rumania apo Hungaria.
Me investimet perëndimore dhe aksesin në teknologjinë e re, sektori i tij i konsiderueshëm bujqësor do të bëhet vetëm më konkurrues dhe do të ushtrojë presion në rënie mbi çmimet e të korrave në të gjithë BE-në.
Duke lënë menjëanë interesat ekonomike, historia e rajonit nuk ka qenë kurrë piktoreske. Për ukrainasit, një figurë si Bogdan Khmelnytsky, një fisnik i shekullit të 17-të që udhëhoqi një revoltë kundër autoriteteve polake, shihet si një pararendës i kombësisë moderne ukrainase.
Për polakët, ai është një horr që vuri në lëvizje një sërë krizash që përfundimisht çuan në vdekjen e Komonuelthit.
Shekulli i 20-të ofron shembuj edhe më të spikatur, duke përfshirë masakrat e polakëve në Volhynia nga grupet gjatë Luftës së Dytë Botërore, e cila u përkujtua në një ceremoni prekëse nga presidentët Zelensky dhe Duda.
Nuk ka asgjë të re në lidhje me përplasjen e interesave kombëtare, apo kujtimet e dhimbshme që ndjekin kombet europiane.
Është pikërisht gjendja e Europës që i bën të vlefshme strukturat politike të kontinentit, BE-në dhe NATO-n.
Politika toksike e pakënaqësisë etnike e çoi ish-Jugosllavinë në një luftë. Arsyeja kryesore pse një rezultat i ngjashëm tragjik ishte i paimagjinueshëm në vendet e Europës Qendrore, mendoni Hungarinë dhe fqinjët e saj apo ish Çekosllovakinë kishte të bënte me një kuptim të përbashkët se bashkimi me sistemet perëndimore të aleancave dhe strukturave integruese ishte parësor.
Sot, mund të ketë herë pas here retorikë toksike që vijnë nga, për shembull, Budapesti i Viktor Orbanit, i cili ende ushqen ëndrrat e ethshme për një Hungari të Madhe, të copëtuar në Trianon në vitin 1920, raporton abcnews.al
Çështja për anëtarësimin e Ukrainës në NATO dhe BE nuk sillet vetëm rreth nevojës për të penguar agresionin rus në të ardhmen ose për të përmbushur kërkesat e bëra nga populli ukrainas në Revolucionin Maidan 2014.
Kjo është kryesisht një mënyrë për të menaxhuar ngritjen e një fuqie të re europiane në një mënyrë paqësore dhe jo përçarëse.
Kievi dhe fqinjët e tij do të vazhdojnë të përplasen për interesat e tyre materiale dhe për interpretimin e ngjarjeve të së kaluarës. Tashmë, ka humbur pak dashuri mes Ukrainës dhe opozitës së bashkuar bjelloruse në mërgim, e cila beson, me të drejtë ose pa të drejtë, se lufta ka eklipsuar në mënyrë të padobishme nevojat e bjellorusëve në Perëndim.
Dështimi për ta bërë këtë do të thotë të heqësh dorë nga ndikimi perëndimor dhe të vendosësh rajonin për një cikël destabiliteti dhe konflikti edhe nëse Rusia e Vladimir Putinit mposhtet plotësisht në muajt në vijim.
/abcnews.al
