Ali Ahmeti në kthetrat e “hibridëve”

Shkruan Branko Gerovski

Nuk e di kush e ka shpikur këtë histori për “qendrën hibride” nga periferia e Shkupit, e cila ka punuar kundër BDI-së. Zaev nuk është i bardhë. Nuk e besoj, ai tani po fshikullon motorin e tij përgjatë rrugëve periferike. Plus, Zoçe dhe Taçe u qetësuan me muzikë. Megjithatë, Ahmeti ka vetëm një mënyrë për të kontrolluar se sa i dëmtuar është legjitimiteti i tij. Po ato “hibride”, çfarë nga ato “zjarri”. Në zgjedhje Aliu është komandant dhe komandantët duket se komandojnë dhe luftojnë, jo qajnë e ankohen për budallallëqe “hibride”.
Ali Ahmeti e di shumë mirë se unë e respektoj performancën e madhe të BDI-së dhe kontributin e tij personal në realizimin e çështjes kombëtare shqiptare në Maqedoni.
Në këto dy dekada, në të cilat Ahmeti është politikan aktiv me praktikisht mandatin më të gjatë, ky vend ka ndryshuar tërësisht. Sot Maqedonia është një federatë dygjuhëshe. Përfaqësimi i shqiptarëve në institucionet publike arrin në 40 për qind të pabesueshme. Lideri i partisë shqiptare fituese kontrollon Qeverinë, e cila gjithsesi ka më shumë ministra shqiptarë se maqedonas.
Këto janë fakte famëkeqe.
Unë kam shkruar për to, kam folur publikisht dhe për këto kemi folur edhe me Ahmetin, në takimet tona kokë më kokë.
Ahmeti dhe çështja shqiptare
E di që shumë njerëzve nuk u pëlqen kur shpjegoj fuqinë e BDI-së dhe liderit të saj me këtë performancë mjeshtërore, por është e vërteta. Në këto tre dekada të Maqedonisë së pavarur, çështja kombëtare ishte e vetmja agjendë e rëndësishme parazgjedhore për partitë dhe liderët shqiptarë. Ahmeti iu përkushtua asaj me kallashnikov dhe aktivitet politik. Kjo e bëri atë lider të padiskutueshëm të shqiptarëve në këtë vend.
Edhe Ali Ahmeti e di shumë mirë se unë personalisht dhe mediat që kam menaxhuar nuk kemi marrë asnjëherë anë në konfliktet e brendshme në bllokun politik shqiptar. Kështu ndodhi edhe kur bëhej fjalë për përplasjet mes BDI-së dhe partive opozitare shqiptare, por edhe kur ishim dëshmitarë të përleshjeve fraksionale mes integratorëve. Si tani me “të zjarrtët”. Ndoshta nuk kam qenë gjithmonë plotësisht i suksesshëm në pohimin e pozicionit tim si politikë editoriale (në fund të fundit nuk është aq e thjeshtë), por drejtimi im për kolegët e mi ka qenë gjithmonë i qartë – nuk është e drejtë që maqedonasit të modifikojnë marrëdhëniet politike mes shqiptarëve dhe të brohorasin në betejën për epërsi në atë bllok politik.
Disa nga miqtë e mi shqiptarë, në mesin e të cilëve do të përmend i nderuar Xhevdet Hajredini, shpesh më kritikuan për atë qëndrim dhe e perceptuan si mbështetje të hapur për BDI-në dhe Ahmetin. Nuk e di, nuk kam argumente të forta për ta kundërshtuar atë tezë. Përveç faktit që Xevdeti ka fituar të drejtën të më kritikojë pa kufi dhe brutalisht…
Cili ishte ai inat?
Ali Ahmeti me siguri kujton edhe një gjë tjetër. Në një nga bisedat tona private, kur ishte fjala për marrëdhëniet maqedono-bullgare (ishte në kohën e pandemisë, shumë kohë përpara propozimit francez), ai më tha se e kuptonte që kjo çështje ishte e ndjeshme për ne maqedonasit dhe se për këtë arsye shqiptarët nuk e bënin këtë të jemi ata që do të rregullojnë marrëdhëniet tona me bullgarët dhe do të imponojnë një zgjidhje.
Më pas e mora si të dhënë qëndrimin e tij. Ajo ishte e zemëruar që ai e kishte shkelur mbi të.
Sot asët politikë shqiptarë, ministrat e tyre dhe propaganduesit e tyre në media, shpikin disa fronte të rrejshme evropiane, nga të cilat përjashtojnë shumicën e maqedonasve, për të cilët gënjejnë publikisht dhe haptazi se ishin pengesë në rrugën drejt Evropës, se ata janë nën ndikimin rus dhe marrëzi të ngjashme. Sot ata njerëz na kërcënojnë me izolim të vendit, me mijëra pasaporta të reja bullgare për maqedonasit dhe me tensione ndëretnike.
Ta dijë Ali Ahmeti se edhe këtë faull të dhunshëm do ta kuptonte si një lloj axhende politike, madje edhe si pjesë e çështjes kombëtare shqiptare – ai nuk do ta pranonte këtë shpjegim, natyrisht, por do ta kuptonte – nëse ngjarjet e përditshme nuk do ta kuptonin na drejtojnë mendimin se pika tjetër vendimtare në agjendën aktuale të BDI-së është, në fakt, dominimi i plotë i lidershipit politik shqiptar në të gjitha segmentet e jetës politike dhe ekonomike të Maqedonisë.
Nuk po flas këtu për skandalet e përditshme të mëdha dhe të vogla me ministra, kryetarë komunash dhe zyrtarë të tjerë publik nga BDI. Unë i kaloj ato skandale me përmbajtjen proverbiale për të cilën po flisja. Sepse për mua inati është inat.
Cili vend i BE-së e ka këtë?
E kam fjalën për mënyrën se si BDI-ja, për shembull, menaxhon investimin më të madh të huaj në Maqedoni, planin tonë Marshall, i cili do të peshojë më shumë se 1.3 miliardë euro, autostradën që do ta ndërtojë kompania amerikane “Bechtel dhe Enka” me çmim rekord dhe pa tender, me paratë e taksapaguesve maqedonas. Krejt nën kontrollin e BDI-së. Kush vendosi që të jetë kështu? Amerikanët?
E kam fjalën për faktin që vitin e kaluar një biznesmen dhe deputet i BDI-së fitoi 413 tenderë të pabesueshëm në biznesin e naftës, duke e bërë atë kandidat për Librin e Rekordeve Guinness. Si eshte e mundur? A nuk është pak e ekzagjeruar dhe transparente?
E kam fjalën edhe për faktin se BDI po inkurajon në heshtje sjelljen e një popullate që organizon bojkot ndaj kompanisë së shpërndarjes së energjisë elektrike dhe që vendos kushtet e veta se si dhe sa do të paguajë për energjinë elektrike që konsumon. Sipas çfarë standardesh të BE-së është kjo sjellje? Cili vend tjetër evropian e ka këtë neveri?
Me pak fjalë, e kam fjalën për perceptimin e përgjithshëm se jemi dëshmitarë të veprimtarisë së një partie dhe një qeverie që është nën kontrollin e saj të drejtpërdrejtë, për krijimin e mundësive sistematike dhe të të gjitha llojeve për dominimin e plotë të pushtetarëve politikë dhe të biznesit shqiptar në flukset e përgjithshme ekonomike në Maqedoni.
A jam edhe unë një “hibrid”?
Dhe ja ku vijmë te gjëja më interesante, te ai momenti i kthesës në retorikën e partisë më të fuqishme shqiptare, të cilën nuk e kuptoj dhe ta përtyp.
Ali Ahmeti dhe Bujar Osmani flasin publikisht për një lloj “qendre hibride ekonomiko-politike kundër BDI-së”, për një grup ish-politikanësh dhe aktualë dhe “oligarkë maqedonas”, të cilët gjoja janë takuar dhe kanë bërë plane për një qeveri pa shqiptarë, apo, më shumë. pikërisht, për një qeveri pa BDI. Dhe për shumë gjëra të tjera të shëmtuara të drejtuara kundër shqiptarëve…
Bujar Osmani ka “zbuluar” se “hibridet” janë takuar në një lokacion në periferi të Shkupit. Sa misterioze – qoftë qendra apo periferia…
Aty farkëtuan planet e tyre kundër shqiptarëve. Jozyrtarisht kam ardhur edhe me emrat e katër prej “hibridëve”, të cilët sigurisht nuk do t’i zbuloj derisa të dëgjoj palën tjetër.
Por një gjë mund t’ju them tashmë. Nëse në këtë rast nuk bëhet fjalë përsëri për atë plan të paqëndrueshëm dhe tinëzar të Zoran Zaevit – i paqëndrueshëm për marrjen e pushtetit pa zgjedhje dhe tinëzar në raport me Dimitar Kovaçevskin, me të cilin më vonë u pajtuan me muzikën – çfarë do të thotë, nëse bëhet fjalë për një plan që udhëheq mjete legjitime të luftës politike, unë do të regjistrohesha në mesin e “hibridëve”. Jo aktivisht, sigurisht, sepse mendoj se jam ende shumë i ri për poste politike. Në një farë mënyre, si “lëndë djegëse hibride” shtesë në makinën misterioze të ndryshimeve.
Këto do të ishin arsyet e mia:
Një lider dhe një parti, qoftë edhe veterani Ali Ahmeti dhe BDI, qoftë edhe një shqiptar kronik i “disvantazhuar”, nuk mund të lejohet të ushtrojë dominim të plotë mbi rrjedhat politike dhe ekonomike. Do të ishte një kënaqësi joproporcionale dhe e padrejtë për dekadat e gjata të disavantazhit real të kësaj bashkësie etnike në të kaluarën.
Një qeveri nuk mund të ekzistojë pa shqiptarët, por as një qeveri pa maqedonas. Nëse maqedonasit janë bashkësi etnike shumicë, siç janë, atyre duhet t’u lejohet pjesëmarrja e shumicës si në qeveri ashtu edhe në institucionet publike. Më falni, por kjo nuk është çështje aritmetike elektorale, por qëndrueshmëri e një komuniteti politik.
Një parti nuk mund të udhëheqë plotësisht politikën e jashtme të vendit, pa u shqetësuar për ndjenjat e popullatës shumicë. Këto ndjenja janë të rëndësishme. Identiteti ynë maqedonas është i rëndësishëm. Jo të gjithë maqedonasit janë krijesa pa identitet si disa antimaqedonas nga vija e parë propagandistike e betejës së LSDM-së.
Interesat kombëtare shqiptare nuk mund të jenë më të rëndësishme se interesat kombëtare maqedonase.
Nuk është e mundur që paratë tona dhe me shpenzimet tona shtetërore të shesin gënjeshtrën shumëngjyrëshe se shqiptarët ishin për Amerikën, BE-në dhe NATO-n, kurse maqedonasit – për Rusinë. Dhe kjo duhet konsideruar si një lloj politike e jashtme.
Krimi dhe korrupsioni i shqiptarëve nuk mund të jetë një “e keqe e domosdoshme”, e cila duhet toleruar si “faktor i paqes ndëretnike” dhe të menaxhohet në mënyrë të rreme duke vendosur figura margjinale nga blloku politik shqiptar në listat e zeza amerikane. Dhe, krimi dhe korrupsioni i maqedonasve duhet të dënohet sipas ligjeve të Sheriatit dhe mbi të, të diskutohet vazhdimisht për temën e “mosndëshkimit”.
Politika e të ashtuquajturve Diskriminimi pozitiv i shqiptarëve në vitet pas marrëveshjes së paqes të Ohrit dha rezultatet e veta dhe në aspektin e mundësive dhe statusit, kjo bashkësi etnike sot është plotësisht e barabartë me atë maqedonase. Në shumë zona dhe komunitete lokale, maqedonasit tani përballen me një luftë për barazi. Megjithatë, nuk ka më asnjë justifikim për standarde të dyfishta.
Gjithçka do të sqarohet në zgjedhje
Nëse “hibridët”, që i frikësohen Ahmetit dhe Osmanit, i kanë diskutuar këto gjëra mes tyre, lirisht mund t’ju them se së paku me dy prej tyre kam biseduar për këtë temë. Në një rast të tillë, edhe unë i përkas atij grupi, asaj “qendre”. Mund të dëshmoj gjithashtu se asnjëri prej tyre nuk tha asnjë fjalë për një qeveri pa shqiptarë, as për zvogëlimin e numrit të shqiptarëve dhe më së paku për eliminimin e Ahmetit dhe BDI-së nga skena politike.
Kush dhe si i filmoi këta integrues me këtë fjalë të zbukuruar “hibrid” dhe me këtë teori konspirative, nuk e di. Unë kam disa ide, por më mirë të mos spekuloj…
Nëse them se politika e lidershipit aktual të LSDM-së për mosndërhyrje në punët e saj është reflektim i një indulgjence të dëmshme që do të ndëshkohet në zgjedhjet e ardhshme, nuk do të thotë se jam duke mbrojtur një lloj aleance “hibride” të asaj partie. me VMRO-DPMNE-në. Ato plane të Zaevit që i zbulova.