Infermierja bëhet dy herë dhuruese organesh të gjalla për nënën e saj

Marzena Stasieluk kishte nevojë për një veshkë të re. Ajo ishte diagnostikuar me sëmundje të veshkave në vitin 2015 dhe në fund kishte nevojë për dializë, një proces rraskapitës ku një makinë bënte punën që veshkat e saj nuk mund ta bënin më.

Por në mënyrë që transplantimi i veshkës të kishte sukses, asaj i duhej fillimisht një mëlçi. Sëmundja e mëlçisë e Stasieluk ishte kontrolluar për më shumë se një dekadë, por ajo u përkeqësua gjatë pandemisë Covid-19. Nuk ishte aq keq që ajo do të kishte prioritet për një mëlçi nga një donator i vdekur, tha familja e saj, por aq keq sa një transplant i veshkave ka të ngjarë të mos funksionojë.

Vajza e Marzenës, Jennifer Stasieluk, është një infermiere që është kujdesur për pacientët në kohët më të vështira, përmes Covid-19 dhe kancerit. Ajo ishte e gatshme, madje me dëshirë, t’i jepte nënës së saj një veshkë. Ata kishin bërë të gjitha skanimet dhe testet, por nuk do të funksiononte.
Edhe pse kishin të njëjtin grup gjaku, nëna e saj është në mesin e një nëngrupi të pacientëve të quajtur “shumë të sensibilizuar”. Marzena kishte një numër të lartë të antitrupave kundër indeve të huaja – një faktor që rrit gjasat që një organ të refuzohet dhe e bën shumë më të vështirë gjetjen e një përputhjeje.

Në janar 2020, një takim me Mayo Clinic në Rochester, Minesota, prezantoi një ide të re: Mjekët sugjeruan që Marzena të merrte një pjesë të mëlçisë nga një dhurues i gjallë.

Pas transplantit të mëlçisë, Jennifer ishte e përgatitur t’i dhuronte një veshkë një të huaji si pjesë e një dhurimi të çiftëzuar – një proces në të cilin veshkat e dhuruesit të gjallë shkëmbehen në mënyrë që marrësit si Marzena të marrin një organ të pajtueshëm.

Jennifer kaloi një raund tjetër të gjakut dhe analizave për t’u përgatitur për dhurimin e veshkave. Por më pas erdhi një surprizë: për shkak të ndikimit që kishte mëlçia e Jennifer-it në sistemin imunitar të nënës së saj, ajo tani ishte në gjendje t’i jepte nënës së saj një veshkë.